معمولا دولت‌ها برای تأمین بودجه‌های مختلف، بر اساس منابع مالیاتی، اقدام به دریافت مالیات از شهروندان می‌کنند. مالیات بر دارایی، نوعی مالیات مستقیم است که به دارایی و ثروت افراد تعلق می‌گیرد. از جمله مزایا دریافت مالیات مربوط به ثروت و دارایی این است که علاوه‌بر تأمین بودجه‌های دولت از قبیل آموزشی، دفاعی و درمانی، موجب می‌شود که اختلاف طبقاتی کاهش یافته و تعادل ثروت بین افراد گوناگون جامعه برقرار شود؛ همچنین اخذ این نوع مالیت باعث تنظیم بازارهای مالی مانند ملک و املاک نیز می‌گردد. بر اساس قانون مربوط به مالیات مستقیم، در سال ۱۳۶۶، پنج فصل برای مالیات بر دارایی در نظر گرفته شد که مهمترین آنها مالیات بر ارث و حق تمبر هستند. در ادامه توضیح کوتاهی در مورد این پنج فصل ارائه می‌شود.